Zie Viooltje voor het plantengeslacht.

Viool

voor- en zijaanzicht

Classificatie

Snaarinstrument Strijkinstrument

Bereik

Gerelateerde instrumenten

vedel, altviool, cello, contrabas

Fabrikanten

Stradivarius, Amati, Stainer

Meer artikelen

vioolbouwer, strijkstokkenmaker

Portaal    Muziek

Beluister

Vingerzetting voor viool voor de eerste positie

Viool met strijkstok in een koffer

Viool en altviool

De viool is een snaarinstrument met vier snaren. De klank wordt voortgebracht door de snaren in trilling te brengen met een strijkstok (zie ook arco), of door te tokkelen met de vingers (pizzicato). De houten klankkast dient om het geluid van de trillende snaren te versterken. De viool wordt doorgaans bespeeld door het instrument tussen kin en schouder te klemmen en met de vingers van de linkerhand de snaren af te drukken tegen de ebbenhouten toets om zodoende de snaar te verkorten (en dus hoger te doen klinken).

De viool wordt bespeeld door een violist(e).

[bewerken] Geschiedenis

Wie de eerste viool heeft gemaakt is onbekend. Algemeen wordt aangenomen dat de viool rond 1550 in Italië ontstond in de vioolbouwcentra Brescia en Cremona. In de middeleeuwen bestonden er veel verschillende snaarinstrumenten. Sommige werden getokkeld, zoals de luit, andere werden gestreken, zoals de vedel en de rebec, een smal peervormig instrument. Ook de elegante lira da braccio, die al de vorm van de huidige viool had, kan als een voorloper worden beschouwd.

[bewerken] Stemming en klank

De vier snaren zijn normaliter als volgt gestemd, van laag naar hoog:

G, D, A, E. (Ezelsbruggetje: Geef De Aap Eten)

In sommige gevallen wordt door de componist een afwijkende stemming (ofwel 'scordatura') voorgeschreven.

De G-, D- en A-snaar zijn meestal van kunststof, omwikkeld met metaalfolie en titanium en slechts zelden is sprake van een staalsnaar. De betere snaren zijn echter vervaardigd uit schapendarm. De E-snaar is doorgaans van massief metaal. Vroeger werd alleen schapendarm gebruikt. Door de gebrekkige technologie waren snaren moeilijk homogeen te maken, hetgeen de klank negatief beïnvloedde. De tegenwoordige darmsnaren hebben dit nadeel niet meer. Darmsnaren zijn wel gevoeliger voor vocht, zodat de viool sneller ontstemt.

De klank van de viool kan worden verzacht door een sordino (houten of kunststof demper) op de kam te zetten. Voor studiedoeleinden kan men de viool heel zacht laten klinken met een zware metalen demper, ook wel hoteldemper genoemd.

Meestal wordt de viool met de strijkstok bespeeld. Naast de strijktechniek (arco) wordt de viool soms ook pizzicato bespeeld (door met een vinger te tokkelen - meestal met de stok in de hand). Soms wordt col legno gespeeld door met het hout van de strijkstok op de snaren te 'slaan'.

In orkestwerken zijn meestal twee vioolpartijen aanwezig, de eerste en de tweede viool. Slechts af en toe is een derde vioolpartij aanwezig. De instrumenten zijn identiek, maar de eerste violen krijgen melodieuzere (en vaak wat moeilijkere) partijen te spelen. De altviool is een kwint lager gestemd en heeft meestal een ondersteunende rol.

Tot de moderne vioolfamilie behoren van (klein naar groot):

• viool
• altviool
• cello
• contrabas

Oudere viooltypen zijn:

• viola d'amore
• viola da braccio – "armviool"
• viola da gamba – "beenviool"
• violoncello da Spalla

De viool bestaat uit verschillende onderdelen, zoals:

• De klankkast, het belangrijkste onderdeel, om de klank van de snaren goed te laten uitkomen.
• De hals, het deel waarop de zwarte toets zit, waarop de violist zijn vingers plaatst.
• De krul, het woord zegt het al, een krulvormig stuk aan het uiteinde van de hals. Hij heeft eigenlijk geen waarde voor de klank, maar is een afwerking van de viool voor het oog. De vorm is vrijwel altijd een krul, andere vormen zijn zeer zeldzaam.
• Het kinstuk, een onderdeel waar de speler zijn kin op laat rusten. Het kan van kunststof en van hout zijn, ook zijn er onderlinge verschillen, het ene zit meer aan de zijkant, het andere zit meer in het midden, dit hangt af van de keuze van de bespeler.
• Het staartstuk, dit gaat onder het kinstuk door, en zit daar ook vastgemaakt. Op het staartstuk bevinden zich meestal fijnstemmers, om een snaar een fractie te kunnen verhogen. Om de viool gewoon te stemmen gebruikt men de stemknoppen, die voor de krul zitten.
• De kam, een belangrijk onderdeel want hier lopen de snaren overheen, en er staat dus ook behoorlijk wat spanning op. Staat de kam scheef dan heeft dat vervelende gevolgen voor de klank en de snaren. De kam brengt de trillingen van de snaren over op de klankkast.
• De klankgaten, deze zijn f-vormig en zitten aan beide kanten in het bovenblad van de klankkast. Hierdoor kunnen de tonen in de klankkast galmen.
• De toets, het zwarte deel op de hals waar de snaren overheen lopen naar de stemknoppen toe. De violist drukt de snaren op de toets om de tonen te verhogen.
• Het achterblad, dit is de achterkant van de klankkast. Het bestaat uit een of twee delen.
• De stapel, ook wel de ziel genoemd, het stokje in de viool onder het linkervoetje van de kam dat zorgt voor de overdracht van de trillingen naar het achterblad.

[bewerken] Vioolbouw

Het bouwen van een viool vereist veel vakmanschap. Doordat een viool haar mooiste klank vaak pas na lang bespelen verkrijgt, zijn vooral de violen van een aantal oudere vioolbouwers beroemd. Deze zijn:

Stradivari, Amati, Bergonzi, Guarneri, Gagliano, Ruggiero, Stainer

[bewerken] Moderne ontwikkelingen

Alhoewel de viool een traditioneel instrument lijkt, heeft het een groot aantal veranderingen in de tijd ondergaan. Vele vioolbouwers experimenteerden met eigen ontwerpen met het doel de akoestische eigenschappen van het instrument te ontrafelen. Onderzoek met behulp van dendrochronologie, gaschromatografie en massaspectrometrie laat toe een oud instrument te dateren. Tevens kan men de herkomst en exacte leeftijd van het hout bepalen.

Een recente ontwikkeling is de elektrische viool. Voor versterking wordt ook vaak gebruikgemaakt van een piëzo-element. Dit heeft als voordeel dat het zeer eenvoudig op de kam van de viool aangebracht kan worden. Het past op iedere willekeurige viool en het richt geen schade aan. Eén van de nadelen is dat je niet stil kunt oefenen, omdat de klankkast nog altijd ongewijzigd blijft.

Fender introduceerde in de jaren vijftig de solid body elektrische viool, maar deze werd na enige jaren weer uit de handel genomen wegens gebrek aan populariteit. In de jaren negentig werden er weer elektrische violen geproduceerd door andere fabrikanten.

Men ziet soms ook vijfsnarige violen, al dan niet elektrisch; deze hebben dan, bovenop de vier gebruikelijke snaren in G-D-A-E, een dikkere snaar in C zoals bij de altviool. Daarnaast bestaat er ook de Viocta van orkestmusicus Willem Wolthuis.

Het bespelen van de viool leert men soms al op zeer jonge leeftijd, vaak aan de hand van de Suzukimethode.

[bewerken] De kattendarmlegende

Men gebruikt voor de fabricage van moderne vioolsnaren schapendarm, teflon, nylon, perlon, titanium, staal, carbon, zilver, goud of natuurzijde. Veel mensen denken dat vioolsnaren uitsluitend gemaakt zijn van kattendarm. Dat komt door de Engelse vertaling van het woord schapendarm: catgut.

[bewerken] Maten

Violen (en met name de studieviolen) worden in een aantal maten gebouwd. De hele viool (4/4) is de meest gangbare, kwartviolen en kleiner worden heel weinig gemaakt. De geschikte maat viool voor kinderen kan gevonden worden uit de lengte van de arm: de viool is niet te groot als de volle hand om de krul geslagen kan worden terwijl de viool onder de kin gehouden wordt.

Voor het onderwijs aan kinderen worden speciale kleinere violen (en cello's) gebouwd. Men spreekt van 1/4, 1/2, 3/4 violen als deze kleinere maten worden bedoeld. In de Suzukimethode worden deze kleine violen veelvuldig gebruikt, omdat de kinderhand nog geen grote grepen kan uitvoeren. Bij deze kleinere violen worden ook kortere strijkstokken gebruikt.

[bewerken] In de volksmuziek

De viool speelt een belangrijke rol in veel muzikale tradities; vooral in Europa, weliswaar minder in Italië, Spanje en Portugal. Ook in Canada, de Verenigde Staten en Mexico is de viool erg populair. Sommige tradities kennen zelfs eigen varianten op de viool, zoals de Noorse Hardangerviool en de Zweedse Nyckelharpa.

[bewerken] Zie ook

• Violist
• Muziekinstrument
• Vioolsleutel
• Jazzviolisten
• Lijst van moderne bekende vioolbouwers
• Viocta
• Stomme viool
• Dansmeesterviool

Meer mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina [/index.php/Commons:Violins?uselang=nl Violins] op Wikimedia Commons.

Astrid Bryan
Bryan in Los Angeles in 2010
Achtergrondinformatie
Bijnaam	Astrid
Geboren	25 januari 1983
Land	België
Jaren actief	1989-heden
Genre(s)	Rock, pop
Officiële website IMDb-profiel
Portaal    Muziek

Astrid Maria Maurice Nuyens Bryan Jr. (Merksem, 25 januari 1983) is een Belgisch model, zangeres, muzikante en televisiepersoonlijkheid.^[1][2][3]

[bewerken] Biografie

[bewerken] Muzikant

Optreden van Bryan in Paul Allens studio in Beverly Hills

In 1987 had Bryan haar eerste vioolles met leraar Dejan Mijajev. Kort erna nam ze deel aan wedstrijden en concerten zoals:

• februari 25, 1989 Jong Tenuto, speelde Gavotte in A – Gedike;
• april 22, 1989 Nationale selectie Jong Tenuto;
• mei 24, 1989 Televisieprogramma Jong Tenuto, speelde Bauernkantate J.S. Bach;
• oktober 14, 1989 Jonge solisten in concert, speelde Concerto in D Vivaldi;
• november 11, 1989 Muziek Contest Jong Talent, speelde Frammento da Il Re Artu Henry Purcell en Concerto in D op. 3 nr. 9 Vivaldi;
• januari 21, 1990 Finale Concert Jong Tenuto Brussel;
• februari 18, 1990 Concert Young Musici in Antwerpen;
• december 18, 1991 Concert speelde O. Rieding conc. Op. 24 allegro maestoso;
• januari 19, 1991 Concert Stadsschouwburg Antwerpen, speelde duet Canon Inversus Mozart;
• mei 11, 1991 Concert Koningin Elisabethzaal Antwerpen, speelde Canon & Ave Verum Corpus Mozart;
• februari 3, 1991 Selectie Competitie Charles de Bériot;
• november 26, 1991 Selectie Competitie Jeunes Solistes;
• januari 24, 1992 Televisieprogramma Jeunes Solistes Centre Cultures et de Congres Brussel;
• januari 18, 1992 Concert Elzenveld Antwerpen, solo N. Baklanova Concertino in d;
• maart 6, 1993 Concert, speelde solo Charles Dancla;
• maart 27, 1993 Wedstrijd Charles de Bériot;
• maart 9, 1993 Concert opening Muziek Academie Antwerpen;
• maart 21, 1994 Concert G. B. Viotti : Concerto in G;
• juni 1994 Concert Oliver Twist;

[bewerken] Model

In 2001 werd Bryan ontdekt tijdens de wedstrijd Elite Model Look,^[4] die ze won voor België en deed ze mee aan de internationale finale in Nice, Frankrijk. Kort erna vertrok ze naar Milaan, Londen, Parijs en New York en liep modeshows voor Armani,^[5][6][7] Gucci, Blumarine, Ralph Lauren, John Richmond,^[8] Diesel, Gianfranco Ferré,^[9] en Stella McCartney. Ze werkte voor magazines zoals Vogue, Elle, Marie Claire, Riviera, Grazia, Anna, Madame Figaro, Lucky, Max, Knack, Cosmopolitan. Ze stond op de covers van Grazia, Anna, Kult, Riviera ( modern Luxury ), Knack, Lux Woman, Elle, Elle girl, P magazine.^[10][11] Bryan werd het gezicht van Quiksilver, Levis, Liu Jo,^[12] L'Oréal, Merle Norman, Nestle, Aldo,^[13] en DVS.^[14] Ook verscheen ze in een televisiereclame voor Armani en Colgate.^[15]

[bewerken] Mode

Van jongs af had Bryan interesse in stijl en mode. Op 17-jarige leeftijd zat ze op modeshows in Milaan, Parijs en Londen en kocht collecties aan voor winkels in Antwerpen waaronder ontwerpers als Alexander McQueen, Helmut Lang, Marc Jacobs, Viktor & Rolf, J. Lindeberg ea. Vanaf januari 2011 schrijft ze blogposts voor de website The Blonde & The Brunette^[16] en kreeg ze de titel "style and beauty expert". In mei 2012 lanceerde ze een ^[17]eigen eerste collectie die in minder dan 2 uur was uitverkocht.

[bewerken] Muziek

In 2008 kreeg Bryan zangles van Seth Riggs. Ze schreef samen met producer Peter Rafelson enkele liedjes : You Know I Would, Slip Away en Sympathy for the Devil. You Know I Would is de soundtrack geworden voor de film “The Poolboys”.^[18][19] In 2009 werkte Bryan samen met producer Rob Giles aan haar rockalbum Taking Over. De inspiratie voor haar album haalde ze bij The Doors, Pearl Jam, Led Zeppelin, Jimi Hendrix, AC/DC, Black Sabbath en Life of Agony.

Haar vioolleraar is Radu Pieptea.^[20]

[bewerken] Televisie

In 2010 werd Bryan bekend in Vlaanderen door haar deelname aan het Vlaamse televisieprogramma Vlaamse Hollywoodvrouwen,^[21] dat werd uitgezonden op de commerciële zender vtm. In het programma werden vier dames gevolgd die hun leven in België achterlaten voor een sterrenleven in Hollywood.

30 november 2010 was Bryan te gast in het praatprogramma Goedele Nu (ook Goedele op dinsdag), een Vlaams televisieprogramma van vtm.^[22][23][24]

In april 2011 was Bryan ook te zien in de zesdelige reeks Nederlandse Hollywoodvrouwen, die uitgezonden werd door de Nederlandse zender NET5.^{[25][26][27][28]} De beelden van Bryan werden overgenomen van de Vlaamse versie omdat het een groot succes was.^[29][30]

28 juli 2011 was Bryan te gast in het programma Villa Vanthilt, dat uitgezonden werd op Eén.^[31]

Op 2 september 2011 was Bryan te zien op VIJFtv met haar eigen docusoap Astrid in Wonderland.^{[32][33][34][35][36][37][38][39]} Vanaf 6 april 2012 komt er een tweede seizoen.

Op 12 september 2011 was Bryan te gast bij Bananasplit van de Vlaamse zender VT4.^[40][41][42]

Op 13 december 2011 verliet Bryan Californië voor een gesprek met Michiel Devlieger in De laatste show.^[43]

Op 21 december 2011 speelde Bryan mee in Blokken, een spelprogramma van VRT. De opbrengst van het programma ging naar Music For Life, een jaarlijkse inzamelactie van Studio Brussel ten voordele van Rode Kruis-Vlaanderen.

Op 1 januari 2012 speelde Bryan met Jeroen Meus en Adriaan Van den Hoof mee in een speciale editie van de quiz De Pappenheimers op Eén waar de opbrengst naar SOS Kinderdorpen ging, en won.

In 2012 werd duidelijk dat ze een gastrol zou spelen in Mooi en Meedogenloos.

[bewerken] Privé

In 2005 verhuisde Bryan naar Los Angeles en huwde^[44] een jaar later met de Amerikaanse zakenman Anthony John Adrian Bryan Jr., beter bekend als John Bryan, die vroeger nog een relatie had met de voormalige Hertogin van York Sarah Ferguson.^[45]

[bewerken] Discografie

[bewerken] Albums

[bewerken] Singles

[bewerken] Tracklist "Taking over"

1. Taking Over
2. Seven
3. Trapped
4. Nothing Can Stop Me
5. Sooner Or Later
6. Tear You Apart
7. Adagio
8. A Glance A Touch A Whisper
9. All I Want
10. Thunderstruck

[bewerken] Controverse

Bryan werd na het lanceren van de vtm-show Vlaamse Hollywoodvrouwen in Vlaanderen een populair gespreksonderwerp door haar uitspraken en gedragingen op de show. Haar stijl is immers een combinatie van typische Amerikaanse "catch-phrases" en Antwerps dialect. Door veel mensen wordt dit als arrogant of dom ervaren, hetgeen zorgde voor veel controverse tussen voor- en tegenstanders. Zo zijn er veel spottende en negatieve reacties op sociale en traditionele media zoals Facebook, Twitter, blogs en praatprogramma's.^[23] Van haar alom bekende uitspraken werden parodieën gemaakt, onder meer in "Tegen de Sterren Op" door Nathalie Meskens,^[46] en in remixes door The Executives^[47] en infraBuse.^[48]

[bewerken] Prijzen

[bewerken] 2011

• Studio Brussel : Het Meest Glamoureuze Wijf 2011^[49][50]
• MNM : De Gouden Ster Madam 2011^[51][52][53]
• Story Awards 2011 : Beste TV Programma ^[54][55]
• Story Awards 2011 : Meest Glamoureuze Bekende Vlaming^[56][57][58]
• Jommekes Krant : Leukste TV figuur 2011^[59][60]

[bewerken] Externe links

• Officiële website
• Astrid Bryan op Myspace
• (en)  Astrid Bryan in de Internet Movie Database

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Astrid_Bryan?uselang=nl#mw-subcategories Astrid Bryan] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

André van Duin
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Adrianus Marinus Kyvon
Geboren	Rotterdam, 20 februari 1947
Land	Nederland
Jaren actief	1964-heden
Genre(s)	Cabaret Parodie Komedie Revue
Officiële website IMDb-profiel
Portaal    Muziek

André van Duin, pseudoniem van Adrianus Marinus Kyvon (Rotterdam, 20 februari 1947) is een Nederlandse revueartiest, komiek, zanger, acteur, regisseur, presentator, tekstschrijver en programmamaker.

[bewerken] Het begin

Adrianus Marinus Kyvon werd geboren op 20 februari 1947 in Rotterdam. Zijn vader werkte als magazijnbediende bij de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij. Kyvon zag daar als kleine jongen op personeelsfeesten optredens van onder meer Johnny Kraaykamp en Rita Corita. Hierop bekwaamde hij zich in het imiteren van bekende Nederlanders. Op de lagere school viel Kyvon niet alleen op met zijn rode haar, maar ook door deze imitaties en zijn gevoel voor humor. Hij werd al snel de ster van elk klassenfeest.

Na de lagere school ging Kyvon naar de ambachtsschool voor een opleiding als machinebankwerker. Zijn grote interesse bleef echter het parodiëren van artiesten, al waren zijn leerkrachten vaak niet blij met de momenten die Kyvon koos voor zijn imitaties. In september 1962 typte hij een open sollicitatiebrief aan de toenmalige chefs lichte muziek van de verschillende omroepen, die hij tekende met zijn artiestennaam: André van Duin. Hij werd afgewezen maar bleef proberen. Intussen vond hij werk als jongste bediende bij een Rotterdams verzekeringskantoor. In 1964 hadden zijn brieven succes. Hij mocht een aantal optredens verzorgen voor het radioprogramma Minjon. Kyvon was toen 16 jaar.

In datzelfde jaar organiseerde de AVRO de talentenjacht Nieuwe Oogst. Kyvon meldde zich meteen aan. Hij doorliep de voorrondes met gemak. Op 24 juli 1964 won hij de finale en kreeg een bokaal en een optreden in de televisieshow van Willy en Willeke Alberti: de Zaterdagavondshow. Kyvon brak definitief door als Van Duin. Twee weken later, op 8 augustus 1964, vormde zijn bandparodie het voorprogramma van het legendarische optreden van de Rolling Stones in het Kurhaus.^[1] Hierop kreeg hij veel aanbiedingen. Van Duin zocht en kreeg daarom managers: Theo Rekkers en Huug Kok. Al snel richtten ze André van Duin Producties op.

In 1965 kwam Van Duins eerste single uit bij Philips: Hé hé ik heet André, bekend van zijn optreden bij Willy en Willeke Alberti.

In 1968 maakte Van Duin onder regie van Guus Verstraete jr. vijf televisieshows voor de AVRO met de titel Een avondje tv met André. Hij trad verder op als gast in onder meer de Rudi Carell Show, de Mounties en Oebele. Ook toerde hij door de Nederlandse Antillen en Suriname. Ook stond hij dat jaar voor het eerst professioneel in het theater als onderdeel van de Snip-en-Snaprevue. Zijn aandeel was de toen al bekende act van gekkebekkentrekker bij lollig aan elkaar gemonteerde uitspraken, die ruim tien minuten duurde.

In 1970 ging een lang gekoesterde wens van Van Duin in vervulling. Onder leiding van Joop van den Ende Theaterproducties bracht hij een eigen revue: Lach in de ruimte. De revue trok 2 jaar door Nederland. Sidekicks waren Frans van Dusschoten en Ria Valk. Er zou een reeks van revues volgen.

[bewerken] Televisiecarrière (twintigste eeuw)

Vanaf 1967 was Van Duin regelmatig te zien op de Nederlandse televisie. Enkele jaren later begon hij met zijn theatercarrière. In zijn door de TROS uitgezonden revues werd hij bijgestaan door Frans van Dusschoten en Corrie van Gorp. In 1972 speelde hij een grote rol in de NCRV-televisiefilm Het meisje met de blauwe hoed.

In 1973 begon Van Duin samen met Ferry de Groot met de Dik Voormekaar Show op de radio. Eerst (1972-1973) bij Radio Noordzee (waar hij moest vertrekken toen hij directeur John de Mol sr. voor gek zette), later (1976-1985) bij de NCRV en weer later (2000-2003) bij de TROS. De slome meneer De Groot, de opvliegerige Ome Joop (Van Duin zelf: "Nee, nou wordt-ie mooi!") en de sullige Harry Nak (ook weer door Van Duin: "Daar is de koffie!") vervulden daarin de hoofdrollen. Op meneer De Groot en Toos na, deed Van Duin alle stemmen in het programma.

Eind jaren tachtig presenteerde Van Duin het programma Animal Crackers, waarin filmpjes van dierentuindieren door hem van grappige voice-overs werden voorzien. Als Jaap Aap deed hij hetzelfde met beelden uit de actualiteit. Het bekendst hieruit was 'de Minuut van Ruud', waarin hij de stem insprak van Ruud Lubbers. Hij sloot altijd af met de uitspraak: "Tuut tuut tuut, de groetjes van Ruud." Begin 1987 was Van Duin op televisie te zien in De Ep Oorklep Show, samen met onder meer Frans van Dusschoten en Hans Otjes.

Van Duin speelde hoofdrollen in verscheidene Nederlandse speelfilms. zoals Joep Meloen in Ik ben Joep Meloen en de rondreizende kiezentrekker in De Boezemvriend (een persiflage op de novelle De Inspecteur-generaal van Nikolaj Gogol). Ook maakte hij enkele andere producties, waaronder een kerstshow bij de TROS in 1978 en in 1982 de musical Boem-Boem.

In 1978 en 1979 presenteerde hij het TROS-programma Te land, ter zee en in de lucht. Hij beperkte zich niet tot presenteren, maar gedroeg zich tijdens het programma ook als komiek. Tijdens het muzikaal intermezzo van Luv' ging hij bijvoorbeeld tussen de meiden staan en als typetje Willempie mee dansen en zingen. Verder maakte hij zich onsterfelijk als commentator. René Stokvis had namelijk het idee dat ze, behalve Van Duin, eigenlijk nog een tweede presentator moesten hebben die de voice-over deed. De TROS zette een leeg hokje op het terrein en in dat hokje zat 'meneer Vreugdevol' die zogenaamd commentaar gaf. Op geheel eigen wijze begeleidde Van Duin de deelnemers met komisch commentaar. In de aftitelingen van 1979 stond dit typetje vermeld: 'commentaar: de heer Vreugdevol'. Van 1990 tot 1999 speelde Van Duin samen met Ron Brandsteder de quiz Wie ben ik?.

[bewerken] Muzikale carrière (twintigste eeuw)

Al vanaf het begin van zijn carrière nam Van Duin plaatjes op. Zijn tweede single, uit 1965, was Stoele stoele, een persiflage op Wooly bully van Sam the Sham & the Pharaohs. (Veel) meer persiflages volgden. Soms was Van Duins persiflage een grotere hit dan het origineel, zo bereikte Van Duin met Doorgaan de zesde plaats in de Nationale Hitparade, terwijl het origineel niet verder kwam dan nummer 22. Van Duin bracht ook oorspronkelijk werk, zoals Jo met de jojo en Family story, in 1973 geschreven door Bas en Aad van Toor.

Van Duin heeft ook een aantal carnavalskrakers opgenomen. Hieronder vallen onder meer Willempie (1976), 'k Heb hele grote bloemkoole (1979), Er staat een paard in de gang/Flip Fluitketel (1981), Joep Meloen (1982), Gatzdeladigee (1983), Wij zijn de vuilnisman (1984) en Mijn opoe heeft een zadel op d'r rug (1985). Van Duin schreef daarnaast ook carnavalsnummers voor onder meer Corrie van Gorp en Ria Valk.

Willempie was een groot succes, het nummer stond drie weken op de eerste plaats van de Nationale Hitparade. Willempie ging echter duidelijk over een verstandelijk minder begaafd iemand. Sommigen vatten het op als de spot drijven met verstandelijk gehandicapten. Ouders en verzorgers van een geestelijk gehandicapte spanden zelfs een kort geding aan, omdat Willempie volgens hen een karikatuur van de geestelijk gehandicapte medemens zou zijn, waarbij deze in zijn menselijke waardigheid zou worden aangetast. AVRO's Toppop, dat de Nationale Hitparade volgde, toonde het nummer daarom enige tijd niet. Van Duin voorkwam de rechtszaak door in Toppop zijn excuses aan te bieden voor het onopzettelijk kwetsen van de betrokkenen.

Serieuzer werk bracht Van Duin met enige regelmaat in albumvorm, zoals de vijfdelige And're André-serie, Wij, Wij Twee, Zing (met vertalingen van Perry Como-songs) en Recht uit het hart.

[bewerken] Persiflages

Hieronder een (onvolledig) overzicht van de vele hitpersiflages die Van Duin in de loop van de jaren gemaakt heeft:

[bewerken] 21e eeuw

In 2004 vierde Van Duin zijn 40-jarig artiestenjubileum. Naar aanleiding hiervan ging hij na lange tijd weer het land in met een nieuwe theatershow. Deze werd zo succesvol dat hij een tweede show maakte.

In 2005 eindigde hij op nummer 52 in de verkiezing van De grootste Nederlander.

In 2005 en in 2008 speelde Van Duin Jan Doedel in het Sinterklaasjournaal.

Van Duin trouwde op 23 december 2006 met zijn partner Martin Elferink.

In oktober 2007 kwam er een dvd op de markt waarin Van Duin meespeelt. Het gaat om de serie Het meisje met de blauwe hoed waarin Van Duin Toontje Bulthuis speelde. Deze serie stamt uit het begin van de jaren zeventig en werd destijds uitgezonden door de NCRV.

Van Duin tekende in augustus 2008 een driejarig contract bij de TROS. Op 27 februari 2009 keerde hij op televisie terug met de Dik Voormekaar Show, een soort vervolg op het gelijknamige radioprogramma.

Als opwarmertje hiervoor bracht hij een carnavalsnummer uit: "De balletjes van de koningin", dat gratis werd aangeboden op de TROS website sterren.nl.^[2] Niet lang daarna bracht Van Duin het nummer ook op cd-single uit. Het was de zesde nummer één-hit voor Van Duin in de Single Top 100.

Op 16 januari 2010 was zijn nieuwe carnavalskraker "Ome Cor heb een drilboor" te zien op Nederland 1. Naar het schijnt is dat de voorloper van een dit jaar uit te brengen dubbel-cd.

Op 30 maart 2010 heeft Van Duin in het televisieprogramma De wereld draait door gezegd dat er weer een nieuw seizoen Animal Crackers aan komt.

In 2010 werd hij op de zaterdagavond van Nederland 1 de vervanger van Paul de Leeuw. Hij verving diens X de Leeuw met het programma Van Duin op z'n best, een compilatie-programma met oud en nieuw materiaal van de komiek.

Op maandag 24 januari 2011 kreeg Van Duin de Beeld en Geluid Oeuvre Award 2010.

Sinds 29 april 2011 is Van Duin officier in de Orde van Oranje-Nassau.

Op 25 september 2011 ging de show "Ja hoor... daar is ie weer!" in première. Van Duin doet dat samen met Ron Brandsteder en Anne-Marie Jung.^[3]

[bewerken] Lijst met televisieprogramma's

• Een Avondje TV Met André (1969)
• Oebele - Mr. Clean O Clean (1971)
• De André van Duin show (1972)
• Het meisje met de blauwe hoed - Toon Bulthuis (1972)
• Dag dag heerlijke lach (1974)
• André van Duin's Pretfilm (1974)
• Hotel de Botel (1976)
• De Lachcarrousel (1976)
• De André van Duin show - Willempie (1977)
• Dik Voormekaar Show op TV (1977)
• André's kerstshow (1978)
• Te land, ter zee en in de lucht - Meneer Vreugdevol (1978-1979)
• Lach om het leven (1979)
• André van Duin solo (1979)
• André van Duin's jubileumshow (1979)
• André Alaaf (1979)
• Dag '80, hallo '81
• De Flip Fluitketel Show (1981)
• Het beste van André (1981)
• Ik ben Joep Meloen - Joep Meloen (1981)
• Op en Top André - Premièreprogramma Joep Meloen (1981)
• Kerst met André (herhaling André's kerstshow, 1978) (1982)
• Boem-Boem (1982)
• André's Comedyparade (1982)
• De Boezemvriend - Fred van der Zee/Professor Pasdupain (1982)
• De Tele Thuis show (1983)
• Moordspel - Panellid (1987)
• De Ep Oorklep Show (1987)
• Animal Crackers (1988-1989)
• Gala voor André (1989)
• Wie ben ik? - Teamcaptain (1990-2002)
• Jaap Aap Show (1991)
• De van Duin show (1993-1994)
• Bij van Duin (1994-1995)
• De André van Duin show (1995-1998)
• Lach mee met André (1996)
• Crazy Race (1997-1998)
• Pittige tijden - Meneer Wijdbeens (gastrol) (1998)
• André's Comedy Club (1998-1999)
• Sterrenflat - Vaste gast (enkel de eerste afleveringen) (1999)
• André van Duin op z'n best! (2000-2003)
• Bij Ron of André (2000)
• Ron & André's Bingopaleis (2001-2002)
• André & Willeke's Sterrenbingo (2002)
• Frans en André - eenmalig programma rond het overlijden van Frans van Dusschoten (2005)
• Typisch van Duin (2006)
• Toen was geluk heel gewoon - afl. De bijna-doodervaring - Dokter Hornstra (2008)
• Dik Voormekaar Show (2009)
• Van Duin op z'n best (2009-2011)

[bewerken] Lijst met theaterprogramma's

[bewerken] Discografie

[bewerken] Albums

[bewerken] Singles

[bewerken] Radio 2 Top 2000