Een acteur (m./v.) of actrice (v.) is iemand die een personage uitbeeldt in een verhaal of rollenspel.

Een acteur kan zijn werk doen in een theatervoorstelling of in een film, op televisie, als trainingsacteur tijdens een communicatietraining en hij kan zijn stem lenen aan tekenfilmfiguren en reclameboodschappen. Moderne acteurs kunnen ook een personage in een videospel uitbeelden. Elk van deze disciplines vereist een eigen techniek.

De acteur kan lijken op het personage, maar de twee kunnen ook in allerlei opzichten tot en met leeftijd en sekse van elkaar verschillen. De acteur kan sommige lichamelijke aspecten (bijvoorbeeld een baard of snor, maar in extreme gevallen ook het lichaamsgewicht) van het uit te beelden personage aannemen. Ook kan met schmink een andere gelaatsuitdrukking of zelfs een ander gelaat worden aangenomen, waarbij een pruik kan worden gebruikt om de haardracht aan te passen.

Er is onderscheid in het soort rollen dat een acteur kan spelen of graag speelt. Iemand als de stoere Sylvester Stallone is geschikt voor andere rollen dan de fijnzinniger Dustin Hoffman. Zoals de meestal olijke Whoopi Goldberg een totaal andere uitstraling heeft dan de vaak dramatische Meryl Streep; ze zullen dan ook in de regel voor een ander soort rollen gevraagd worden. De ene acteur is op zijn best in een komische film of blijspel, de ander speelt het liefst klassieke toneeldrama's, hoewel een en dezelfde acteur soms ook beide vormen beheerst.

Ook voor het spelen in een musical of opera is acteerkunst nodig, naast de muzikale eisen die daaraan worden gesteld.

Over wat acteren precies is en hoe het beste resultaat wordt bereikt, wordt verschillend gedacht. De één ziet het als in de huid van een ander kruipen, terwijl de ander dit verafschuwt en liever alle nodige emoties voor de rol uit de eigen ervaring naar boven haalt.

Tot circa 1980 waren de meeste toneelacteurs aangesloten bij een toneelgezelschap. Sinds het verdwijnen van steeds meer van deze veelal gesubsidieerde ensembles en de opkomst van de veelal commerciële vrije producties, zijn de meesten onafhankelijk (freelance). Ze worden ofwel rechtstreeks gevraagd om een rol te spelen, of ze doen mee aan een screentest, waarbij voor een of meerdere rollen uit verschillende kandidaten gekozen wordt.

[bewerken] Zie ook

• Figurant
• Toneelschool

[bewerken] Bekende acteurs

• Bekende filmacteurs: Filmacteur/Filmactrice (Nederlands en internationaal).
• Bekende televisieacteurs: Televisieacteur/Televisieactrice (Nederlands en internationaal).
• Bekende toneelacteurs: Toneelacteur/Toneelactrice (Nederlands en internationaal).
• Bekende internetacteurs: Internetacteur/Internetactrice (Nederlands en internationaal).

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Actors?uselang=nl#mw-subcategories Actors] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Actresses?uselang=nl#mw-subcategories Actresses] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

Michel Sardou in 2007 tijdens zijn concert in Vorst Nationaal.

Michel Sardou (Parijs, 26 januari 1947) is een Frans zanger, chansonnier en acteur. Hij komt uit een beroemde Franse artiestenfamilie. Zijn vader Fernand Sardou was, zanger, cabaretier en acteur. Zijn moeder Jackie Sardou was zangeres en actrice.

[bewerken] Zangcarrière

Sardou werd wereldberoemd door zijn chansons. Zijn teksten zijn soms zeer politiek geangageerd, maar hij schrijft ook chansons over het leven en de liefde. Zijn grote hit in België en Nederland was Les Lacs du Connemara, maar hij schreef ruim vijfhonderd chansons.

Zijn zangcarrière begon in 1967. In 1970 kwam de grote doorbraak in Frankrijk met de hits "Les bals populaires" en "Le rire du sergent". Een belangrijke factor voor het succes was componist Jacques Revaux, met wie hij tot in de jaren 90 zou samenwerken. Het succes werd nog groter in 1973 met de single "La maladie d'amour". In 1975 verwierf hij nationale heldenstatus met zijn chanson "Le France", een protestsong over de verkoop van het toen grootste Franse Cruiseschip. Maar in 1976 veroorzaakte Sardou een nationale rel met het nummer "Je suis pour", waarin hij zich voor de doodstraf uitsprak. Sardou moest zelfs enige tijd onderduiken. In de jaren daarna werden zijn teksten milder.

In 1977 bracht hij "Comme d'habitude" uit, een nummer van Claude François dat Frank Sinatra uitbracht als My Way. Eind jaren zeventig leek Sardou's muzikale output wat bloedarmer te worden, tot hij in 1981 verrassend terugkwam met Les Lacs du Connemara, een album met vier top-10 hits in Frankrijk (Etre une femme, Je viens du Sud, Musica, en het titelnummer). In de jaren die volgden was het succes minder groot, maar elk album kende zeker één grote Franse hit (Afrique Adieu, 1982; Vladimir Ilitch, 1983; Io Domenico, 1984; Chanteur de jazz, 1985; Musulmanes, 1986). In 1990 won Sardou de prijs voor beste plaat met "Le privilège", waarin ook de teksten weer wat scherper werden. Na dat album werd zijn productiviteit minder, met een nieuw album eens in de twee à drie jaar.

In 2004 brak zijn CD (getiteld Du plaisir) verkooprecords in Frankrijk. Sardou had inmiddels nieuwe mensen om zich heen zoals Didier Barbelivien, zijn zoon Davy Sardou, Jacques Veneruso als producer en J. Kapler (Robert Goldman, broer van Jean-Jacques Goldman). Op 13 november 2006 verscheen zijn nieuwe album Hors Format. Het nieuwe album is een dubbelalbum.

Inmiddels zijn er 400.000 albums verkocht over Frankrijk, België, Zwitserland en Canada (Québec).

De eerste single van het album was "Beethoven". Een chanson dat ging over het feit dat de wereld doof is, net als Beethoven, doof voor de liefde en doof voor het geweld. Hij maakte samen met cineast Olivier Marchall een indringende videoclip en film bij dit chanson. Sinds enkele weken is de 2e single uit, Allons Danser. Dit chanson houdt de gemoederen bezig omdat het gaat over het integratieprobleem en de polemiek in de politiek in Frankrijk. Het chanson wordt gezien als een promotie voor zijn persoonlijke vriend Nicolas Sarkozy, de toenmalige presidentskandidaat voor de UMP, en huidige president van Frankrijk. Michel Sardou is bezig met zijn laatste tournée van zijn carrière. Na 40 jaar optreden is Michel het een beetje zat altijd maar van huis te zijn en wil hij het graag wat rustiger aan gaan doen. Michel was na een stevige start van zijn tour na het concert in Montpellier gestopt vanwege ernstige rugklachten die hem dwongen alle concerten die gepland stonden voor de komende periode te annuleren. Nu is hij weer begonnen en zal zijn volgende show op 2 oktober in de Franse stad Caen zijn. Sardou blijft nog wel cd's maken en treedt zo nu en dan op. Hij gaat zich verder bezighouden met theater en film. Samen met Olivier Marchall, met wie hij de spannende clip bij zijn chanson "Beethoven" maakte, gaat hij aan een filmproject werken. Michel heeft zijn villa in de buurt van Parijs verlaten en is inmiddels verhuisd naar een nieuw chalet in de Franse Alpen in het wintersportplaatsje Combloux. Om snel in Parijs en andere steden te kunnen komen, heeft Sardou een vliegtuigje gekocht dat hij liefkozend Juliette noemt. Inmiddels is zijn derdde single uit. Valentineday is een liedje over de geschiedenis van de prostitutie. Zijn album Hors Format verkoopt goed en veel van de liedjes zingt Michel ook tijdens zijn concerten. Michel Sardou is nog steeds bijzonder populair. Zo werd hij onlangs verkozen op de 5de plaats van de meest populaire mensen van Frankrijk.

Op 30 augustus 2010 zal zijn nieuwe album 'Etre une femme 2010' uitkomen.

[bewerken] Acteercarrière

Sardou is niet alleen zanger, hij is ook acteur. In 2001 koopt hij samen met Jean-Claude Camus, de man die zijn concerten produceert, het Théatre de la porte St-Martin in Parijs. Sardou is directeur en eigenaar. Zelf acteerde hij ook in zijn eigen theater. Hij heeft onder meer in het theaterstuk Comédie Privée (van Neil Simon) gestaan samen met de actrice Marie-Anne Chazel. In 1996 acteerde hij in het theaterstuk Bagatelle(s) van Noël Coward met Laurent Chalumeau en Pierre Mondy. Sardou heeft ook 160 avonden in zijn theater gestaan met het theaterstuk L'Homme en question van Félicien Marceau.

Sardou heeft als acteur meegepeeld in de bioscoopfilm Cross, een politie/actiefilm uit 1986. Ook voor de televisie heeft hij meegedaan aan een speelfilm samen met de Belgische actrice Alexandra Vandernoot. Sardou speelde hierin de rol van Colonel Legoff.

[bewerken] Privéleven

Sardou was eerst getrouwd met Françoise Pettré, met wie hij 2 dochters heeft, Sandrine en Cynthia. Uit zijn tweede huwelijk met Babette Haas heeft hij 2 zoons, Romain en Davy. Beide zonen zijn ook actief in het artiestenvak. Davy acteert in toneelstukken en televisiefilms en heeft muziek voor zijn vader geschreven. Romain is inmiddels beroemd door de boeken die hij schrijft.

Sinds 1999 is Sardou getrouwd met zijn jeugdliefde Anne-Marie Périer. Zij is directeur van het Franse modeblad Elle. Vele beroemde vrienden waren bij het huwelijk aanwezig, zoals Johnny Hallyday en Eddy Mitchell. Ook toenmalig president Jacques Chirac en minister van binnenlandse zaken Nicolas Sarkozy (nu president) waren aanwezig.

[bewerken] Hitnotering

[bewerken] Radio 2 Top 2000

[bewerken] Externe links

• (fr) Homepage Michel Sardou

Wikimedia Commons heeft meer mediabestanden die bij dit onderwerp horen: Category:Michel Sardou.

Jean-Claude Van Damme
Algemene informatie
Geboren	18 oktober 1960 in Sint-Agatha-Berchem
Land	België
Portaal    Film

Jean-Claude Van Damme, echte naam Jean-Claude Camille François Van Varenberg (Sint-Agatha-Berchem, 18 oktober 1960) is een Belgisch acteur in met name actiefilms. Zijn Belgische afkomst bezorgde hem de bijnaam "Muscles from Brussels".

Van Damme beoefende karate vanaf zijn elfde jaar en emigreerde in 1982 naar de Verenigde Staten. Hij kreeg zijn eerste grote rol in 1985, toen hij Ivan Krushensky speelde in No Retreat, No Surrender. Hij werkte zich op tot de Hollywood mainstream in de jaren negentig, meestal met buitenlandse regisseurs. In de meeste van zijn films speelt hij een beroepsvechter, een politieagent of een soldaat.

Aan het eind van de jaren negentig was het hoogtepunt van zijn carrière voorbij, maar hij bleef spelen in kleinere films, dikwijls direct voor video. Hij verdiende tot nu toe meer dan 65 miljoen dollar.^[bron?]

Momenteel werkt hij aan de films Universal Soldier 4 en The Expendables 2. Van Damme won een aantal Europese karatekampioenschappen. Hij heeft problemen gehad met cocaïne en hij lijdt naar verluidt aan een bipolaire stoornis. Hij is in totaal vier keer getrouwd, waarvan twee keer met zijn huidige echtgenote, Gladys Portugues.

[bewerken] Filmografie

[bewerken] Trivia

• In het tweede seizoen van Friends speelt Van Damme zichzelf en wordt Rachel (Jennifer Aniston) verliefd op hem.
• In een gastoptreden in de televisieserie Las Vegas, waar hij optrad als zichzelf, is hij door een mislukte stunt (fictief) om het leven gekomen.
• In 2005 eindigde hij op nr. 188 in de Vlaamse versie van De Grootste Belg, buiten de officiële nominatielijst.
• Hij spreekt verschillende talen waaronder Nederlands, Frans, Engels, Spaans en Duits.
• Hij mocht Vertigo, een ondertussen verdwenen attractie in Walibi Belgium officieel openen. Hij opende ook de attractie Templo del Fuego in het Spaanse pretpark PortAventura.
• Sylvester Stallone heeft Van Damme persoonlijk gevraagd om mee te spelen in The Expendables, maar hij heeft dit aanbod afgewezen. waarop Stallone weer hetzelfde vroeg voor de sequel.. Van Damme zou er nu wel op ingaan, ook al speelt hij de slechterik die waarschijnlijk zal sterven.

[bewerken] Externe links

• Officiële Internationale website
• (en)  Jean-Claude Van Damme in de Internet Movie Database

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Jean-Claude_Van_Damme?uselang=nl#mw-subcategories Jean-Claude Van Damme] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

Van Damme kan verwijzen naar:

Personen met de achternaam Van Damme

• Dominicus Van Damme, zie Dominique Vandamme, Frans generaal (1770-1830)
• Art Van Damme, Amerikaans jazzaccordeonist
• Frank-Ivo van Damme, Belgisch graficus
• Ivo Van Damme, Belgisch atleet
• Jean-Claude Van Damme, Belgisch acteur
• Jelle Van Damme, Belgisch voetballer
• Jeroen van Damme, Nederlands atleet
• Jo Van Damme, Vlaams journalist, schrijver en presentator
• Johannes van Damme, Nederlands zakenman
• Marnix Van Damme, Belgisch hoogleraar

Sport

• Memorial Van Damme, jaarlijkse atletiekwedstrijd in Brussel, onderdeel van de Diamond League

Dit is een doorverwijspagina, bedoeld om de verschillen in betekenis of gebruik van Van Damme inzichtelijk te maken. Op deze pagina staat een uitleg van de verschillende betekenissen van Van Damme en verwijzingen daarnaartoe. Bent u hier via een pagina in Wikipedia terechtgekomen? Pas dan de verwijzing naar deze doorverwijspagina aan, zodat toekomstige bezoekers direct op de juiste pagina terechtkomen. Bekijk alle artikelen waarvan de naam begint met Van Damme.

Saïd Taghmaoui
Saïd Taghmaoui in 2009
Algemene informatie
Land	Frankrijk
Portaal    Film

Saïd Taghmaoui (Villepinte, 17 juli 1973) is een Frans acteur met een Marokkaanse achtergrond. Saïd Taghmaoui speelde in diverse films. Enkele daarvan maakten hem bekend bij het grote publiek, zoals La Haine uit 1995.

[bewerken] Biografie

Saïd Taghmaoui groeide op in de ghetto's van Parijs, als jongen uit een grote Marokkaanse familie, met 9 broers en zussen. Saïd stopt al vroeg met school om bokser te worden. Hij wordt zelfs tweede van Frankrijk in zijn categorie. Op een dag ontmoet hij Mathieu Kassovitz, met wie hij samen het script schrijft voor de Franse film La Haine, waar hij zelf één van de hoofdrollen in speelt. Voor deze rol werd Saïd genomineerd voor een César. Sindsdien acteert Saïd in diverse films uit Frankrijk, Duitsland, Italië, de Verenigde Staten en Marokko.

[bewerken] Filmografie

• 1994 : Frères: La roulette rouge, de Olivier Dahan
• 1995 : J'aime beaucoup ce que vous faites, de Xavier Giannoli (court-métrage)
• 1995 : Trop libre pour toi (Soif d'en sortir), de Dominique Tabuteau (tv)
• 1995 : La Haine, de Mathieu Kassovitz
• 1996 : La Bougeotte, de Jean-Claude Morin (tv)
• 1996 : Elvis Aziz, de Frédéric Compain (tv)
• 1997 : Go for Gold!, de Lucian Segura
• 1997 : Les Fantômes du samedi soir, de Olivier Dahan
• 1997 : L'Albero dei destini sospesi, de Rachid Benhadj (tv)
• 1997 : Héroïnes, de Gérard Krawczyk
• 1998 : I Giardini dell'Eden, de Alessandro D'Alatri
• 1998 : Onorevoli detenuti, de Giancarlo Planta
• 1998 : Marrakech express (Hideous Kinky), de Gillies MacKinnon
• 1999 : Prima del tramonto, de Stefano Incerti
• 1999 : Les Rois du désert (Three Kings), de David O. Russell
• 1999 : Urlaub im Orient - Und niemand hört dein Schreien, de Michael Wenning (tv)
• 2000 : La Taule, de Alain Robak
• 2000 : Nationale 7, de Jean-Pierre Sinapi
• 2000 : Ali Zaoua prince de la rue, de Nabil Ayouch
• 2000 : Room to Rent, de Khalid Al-Haggar
• 2001 : G@mer (Gamer), de Patrick Levy
• 2001 : Confession d'un dragueur, de Alain Soral
• 2001 : Absolument fabuleux, de Gabriel Aghion
• 2001 : Le Petit Poucet, de Olivier Dahan
• 2002 : Vivante, de Sandrine Ray
• 2002 : L'Homme de la riviera (The Good Thief), de Neil Jordan
• 2002 : Entre chiens et loups, de Alexandre Arcady
• 2003 : Wanted (Crime Spree), de Brad Mirman
• 2004 : Spartan, de David Mamet
• 2004 : Hidalgo, de Joe Johnston
• 2004 : J'adore Huckabees (I Heart Huckabees), de David O. Russell
• 2005 : El Khoubz el hafi, de Rachid Benhadj

[bewerken] Trivia

• Voordat Saïd Taghmaoui acteur werd, was hij actief als bokser op hoog niveau.

[bewerken] Externe link

• (en)  Saïd Taghmaoui in de Internet Movie Database