A-Infos (gr) Μία κριτική και ενθαρρυντική προσέγγιση στην απεργία των Χαλυβουργών

Μία συνθετική σκέψη πάνω στο ξεδίπλωμα της απεργίας των Χαλυβουργών μέσα 
στο ευπαθές κοινωνικό πεδίο. --- Η προοπτική στο σήμερα και η ανάδειξη 
της βαρύτητας της --- Εν μέσω συστημικής κρίσης που εκτείνεται και 
βαθαίνει πολύπλευρα και με μεγάλη ένταση σε ολόκληρο το κοινωνικό 
γίγνεσθαι, από την παραγωγική διαδικασία του κεφαλαίου και της αγοράς, 
τις διαπροσωπικές σχέσεις που υπάρχουν στην καθημερινότητα μέχρι και την 
ίδια την ψυχοσύνθεση του ατόμου σε σχέση με τους βιωματικούς όρους που 
του επιβάλλονται, αναδεικνύονται όπως έχουμε παρατηρήσει πλείστες μορφές 
κινητοποιήσεων με αυξομειωτική ένταση και πισωγυρίσματα, χωρίς όμως 
σταθερότητα και ριζοσπαστικοποιημένη εμβάθυνση προς κάτι το ριζικά 
απελευθερωτικό.


   Μέσα σε αυτές τις περιρρέουσες συνθήκες στις 31 Οκτώβρη, άρχισε να 
δείχνει τα πρώτα σημάδια της η κινητοποίηση των εργαζόμενων της 
Ελληνικής Χαλυβουργίας που θα εκτυλιχθεί σε επ' αόριστον απεργία 
διαρκείας, ύστερα από τις συνηθισμένες και επαναληπτικές επιταγές της 
κυριαρχίας, πάνω στην προοπτική της συνέχισης ακόμα και της ενίσχυσης της.


   Τώρα όσον αφορά στο ζήτημα της πορείας που διαγράφει κάθε 
ανταγωνιστική κίνηση στο συνολικό-κοινωνικό πεδίο (συμπεριλαμβανομένης 
και της απεργίας των Χαλυβουργών), η ιστορική επικινδυνότητα αναφορικά 
με την συντελούμενη σήψη των αυθεντικά ανθρώπινων αξίων προάγει 
επιτακτικά ένα στοίχημα που τίθεται πρώτα απʼ όλα στους ίδιους μας τους 
εαυτούς, σαν συνειδητοποιημένα άτομα και ύστερα αυτό δύναται να 
προεκταθεί όλο και περισσότερο στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Το 
στοίχημα που μας καλεί να βαδίσουμε πάνω στην απελεύθερη προοπτική του 
είναι να κάνουμε επιλογές αγώνα, οι οποίες μόνο μπροστά μας πάνε και μας 
εξελίσσουν σαν άτομα πάνω στην σκακιέρα του κοινωνικού-επαναστατικού 
πολέμου, που επιζητούμε να οξύνεται ακατάπαυστα σε μια ρηξιακά 
στοχευμένη δημιουργική κατεύθυνση και όχι να μαρμαρωθεί πάνω σε 
τετριμμένα ʽʽαγωνιστικάʼʼ πλαίσια, με εχθρό την εξουσία που έχει χίλια 
πρόσωπα στις ζωές μας.


   Χρέος για την ανυπότακτη υπαρξιακή πληρότητα μας είναι να το 
αντικρίσουμε με πολιτική νηφαλιότητα και διάθεση να πράξουμε ουσιαστικά 
χωρίς αναστολές και πάνω απʼ όλα συνειδητοποιημένα. Καθώς η ιστορία 
γυρνά τις σελίδες της προς το μέλλον κάποιες πτυχές του αγώνα, που 
εκτείνονται πολύμορφα σε όλη την επικράτεια, έρχονται να μας 
υπενθυμίσουν να ασχοληθούμε με αυτές λόγω του κομβικού ρόλου που παίζουν 
στη συνολική επαναστατική πλατφόρμα, με την οποία ορίζουμε την πορεία 
μας στους αυστηρά επιβαλλόμενα τεμαχισμένους χωροχρόνους, που προωθούν 
μια τυποποιημένη ζωή.

Μια εμβάθυνση στο περιεχόμενο του αγώνα


   Για εμάς το ζήτημα της αύξησης ή μείωσης μισθών όπως επίσης και της 
καταπάτησης ή διεκδίκησης δικαιωμάτων, δεν πληροί το συνολικό πρόταγμα 
μας. Μέσα από αυτές τις μερικές αιτιματικές στοχοθεσίες και μόνο με 
αυτές, χωρίς καμία συνολική αντίληψη της πραγματικότητας, που να 
συνδέεται με τον ολόπλευρο και πραγματικά επαναστατικό αγώνα, δεν 
επιφέρεται μια υποτιθέμενη κατά το εργατικό δίκαιο πνευματική και υλική 
ολοκλήρωση παρά μόνο πρόσκαιρα χαμόγελα κίβδηλης, συνήθως, ικανοποίησης 
έως ότου με μαθηματική ακρίβεια εμφανιστεί και πάλι μια νομοτελειακά 
συντελούμενη ασφυκτική κατάσταση, η οποία θα έχει επιβληθεί από την 
απαιτητική εργοδοσία, ως απόρροια της αδηφάγας αγοράς του κεφαλαίου και 
του ʽʽαθόρυβουʼʼ πολέμου αξιών, που έχει κηρύξει εδώ και αιώνες.


   Άρα, το θέμα είναι να κοιτάξουμε πώς να αποδεσμευτούμε από την 
αλλοτριωτική διαδικασία της εργασίας, στην οποία εντάσσεται η πλειοψηφία 
του κοινωνικού συνόλου σε όλους τους τομείς παραγωγής. Στην εργασία 
είναι σίγουρο ότι πέρα από την συνήθη και τυπική σχέση εξουσίας, 
εργοδότη-εργαζόμενου, ενυπάρχουν ποικίλα νοσηρά συμπτώματα που προάγουν, 
στηρίζουν και παράγουν με τον καλύτερο τρόπο την ξεφτιλισμένη κυρίαρχη 
ηθική, τα οποία παρατηρούνται και στο εσωτερικό του ίδιου του 
προσωπικού. Η ρουφιανιά, η προσωπική ματαιοδοξία του ότι είσαι ένα 
παραγωγικά επιφανές μέλος στην επιχειρησιακή οικογένεια, η 
ʽʽιερή-τίμιαʼʼ εθελοδουλία, η διακαής προσπάθεια δημιουργίας προτύπων 
μίμησης για την καλότυχη κερδοφορία της εκάστοτε επιχείρησης και μόνο 
αυτής και όχι φυσικά του εργαζόμενου, που καρπώνεται ένα ασήμαντο 
ποσοστό σε σχέση με το συνολικό κέρδος της κ.α., είναι από αυτά τα 
συμπτώματα τα οποία προαναφέραμε και όλοι τα διακρίνουμε αλλά πολλοί τα 
αποσιωπούν.


   Συνδυάζοντας, το ότι η εργασία από μόνη της συμβάλλει εν πολλοίς 
στην διαιώνιση αυτού του σάπιου συστήματος με την απαλλοτρίωση ζωτικού 
χρόνου που διεξάγεται σε αυτήν, συμπεραίνουμε ότι η κατάργηση της 
εργασίας, στο σύνολο της έτσι όπως το προωθεί η κυριαρχία, είναι μια 
πολύ σημαντική πλευρά του συνολικού προτάγματος μας, για την ουσιαστική 
ολοκλήρωση του ατόμου πέρα από εξουσιαστικά-καταπιεστικά μοντέλα εις 
βάρος του ίδιου και της φύσης.


Η γλώσσα των επιβαλλόμενων και αφαιρετικών ταυτοτήτων


   Άλλη μια οπτική με την οποία προσεγγίζουμε το γεγονός της απεργίας 
διαρκείας της Χαλυβουργίας, εντοπίζεται στην κριτική αντιμετώπιση της 
υπάρχουσας κατάστασης του προλεταριάτου και της εργατικής τάξης. Με λίγα 
λόγια πιστεύουμε, βάσει των καθοριστικών μεταρρυθμίσεων 
ʽʽεκσυγχρονισμούʼʼ που έχουν συντελεστεί πάνω στην παραγωγή(θυελλώδεις 
τριτογενοποίηση της παραγωγικής δύναμης, χωροχρονική ευμεταβλητότητα της 
εργασίας π.χ. part-time, αστάθεια μέρους όπου δραστηριοποίησε μαζί με 
άλλους, αόριστες-συλλογικές και ατομικές- συμβάσεις εργασίας) και των 
αλλαγών που υπήρξαν στην κοσμοθεωρητική αντίληψη του εργαζόμενου, μέσω 
του αστικού επίπλαστου ονείρου(οικονομικό άνοιγμα μέσα από μεγαλεπήβολα 
δάνεια με σκοπό τον πιθηκισμό αστικών προτύπων καθημερινότητας) ότι η 
γενικευμένη ριζοσπαστική-ρηξιακή ροπή που εμφάνιζε το προλεταριάτο, έτσι 
όπως υπήρχε παλαιοτέρα, δεν συναντιέται στο παρόν.


   Επομένως, το επαναστατικό υποκείμενο δεν συγκροτείται μέσω 
πεπερασμένων ταυτοτήτων και ρόλων, που συναντάμε σήμερα αλλά οπουδήποτε 
μέσα στο θέατρο διαρκούς μάχης, που πρωταγωνιστές έχει από την μια μεριά 
τους προστάτες και συντηρητές της κυριαρχίας και από την άλλη τους 
αξιοπρεπείς αγωνιστές που τους συνοδεύει η απελευθερωτική και 
καταστροφική προοπτική. Κλείνοντας το θέμα του πρίσματος της εργατικής 
τάξης, με το οποίο συνήθως αντικρίζουμε την πραγματικότητα, θέλουμε να 
τονίσουμε ότι η ρηξιακή δραστηριότητα με σκοπό την πλήρη αποσάθρωση του 
καταπιεστικού και νοσηρότατου υπάρχοντος δύναται να υλοποιηθεί από τον 
οποιοδήποτε, χωρίς να βάζουμε διαχωριστικές γραμμές με βάση ʽʽταξικάʼʼ 
χαρακτηριστικά, εμείς οι ίδιοι στο κοινωνικό σύνολο.


Μια ώθηση προς την καθοριστική σύγκρουση ανάμεσα σε δυο κόσμους


   Εν κατακλείδι, θεωρούμε ότι o αγώνας των Χαλυβουργών αποτελεί ένα 
πολύ σημαντικό γεγονός για την περίοδο που διανύουμε, όπου διακατέχεται 
από την, ως επί το πλείστον, αδρανοποίηση και την δεκτικότητα των 
επιταγών της εξουσίας εν τέλει, ύστερα από κάποιους αρχικούς 
ανεπαίσθητους σιχτιρισμούς. Μέσω αυτού του γεγονότος και όχι μόνο 
χρειάζεται να δημιουργηθούν όλο και περισσότερες εστίες έντασης και 
πόλωσης, που να συνδέονται μεταξύ τους με όσο το δυνατόν αλληλέγγυους 
δεσμούς και να αντιμάχονται ουσιαστικά μέσω στρατηγικά εντεινόμενων 
συγχρονισμένων κινητοποιήσεων (π.χ. άγριες γενικές απεργίες διαρκείας, 
γενικευμένη προπαγάνδιση των ριζοσπαστικών-ανατρεπτικών στοιχείων που 
πρέπει να διέπουν τον εκάστοτε αγώνα κ.α.) όλο το φάσμα των αξιών, που 
παράγουν πρακτικές και συμπεριφορές οι οποίες οικοδομούν το εξουσιαστικό 
σύστημα. Εστίες έντασης, που δεν χρειάζονται κανενός είδους 
πατερναλιστικών και πολιτικάντικων μεθόδων με ʽʽαγωνιστικόʼʼ προσωπείο, 
που μόνο βαλτώνουν και παρεμποδίζουν τον ίδιο τον αγώνα, μη επιτρέποντας 
να απελευθερωθεί στα μονοπάτια της επαναστατικής δημιουργικής διαλεκτικής.


   Γι αυτό για να συνεχιστεί μια κινητοποίηση, όπως μια απεργία σε μια 
επιχείρηση, που ζητούμενο είναι να οξυνθούν συνειδησιακά τα 
χαρακτηριστικά της, χρήζει παραπάνω επικινδυνότητας από μεριάς της 
απέναντι στην εξουσία, μέσω οργανωτικών εγχειρημάτων(ενίσχυση 
περιφρούρησης, οριζόντιες δομές επικοινωνίας χωρίς τον αποκλεισμό και 
ευνουχισμό των μειοψηφικών τάσεων, που βρίσκονται στην ίδια πλευρά του 
οδοφράγματος κ.α.) όπου διέπονται από στοιχεία αλληλεγγύης, 
αυτοοργάνωσης και πάνω από όλα αυτενέργειας. 



Ιστός Ολοκληρωτικής Απορρύθμισης

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012
_______________________________________________
A-infos-gr mailing list
A-infos-gr@ainfos.ca
http://ainfos.ca/cgi-bin/mailman/listinfo/a-infos-gr