Το τέλος της νεωτερικότητας μας είχε κατακλύσει με την ματαιοδοξία και την απλούστευση του μεταμοντέρνου και το μέλλον φάνταζε σαν αναμάσημα του παρελθόντος. Όλα ήταν μετά. Κι επειδή η κοινωνία δεν είναι άχρονη, μια επίθεση από το μέλλον μας έδωσε καινούρια ελπίδα.

Γεννήθηκε το Δεκέμβρη και όταν έγινε ενός έτους δεν ακολούθησε, όπως κάποιοι περίμεναν, τη νομοτέλεια της ιδεολογίας, δεν έγινε ούτε επέτειος ούτε επαίτης καμιάς πολιτικής ή κοινωνικής αυθεντίας. Το συλλογικό άτομο έπραξε σε ελεύθερο, δημόσιο, κοινωνικό χρόνο και αντιλήφθηκε το συμβάν της εξέγερσης ως πολλαπλές ρωγμές ελευθερίας. Η ελευθερία αντεπιτίθεται μ’ όλα τα πρόσωπά της στη μητρόπολη και γύρω απ’ αυτήν. Με το πρόσωπο της συλλογικότητας σε χώρους, γειτονιές, με το πρόσωπο των χιλιάδων στην πορεία του Πολυτεχνείου, με χιλιάδες πρόσωπα που συναντήθηκαν σε κινήσεις φαντασίας, δημιουργίας και πράξης.

Το περσινό BFEST ήταν μια στιγμή ελευθερίας στο δημόσιο χρόνο, μια πολιτική και πολιτιστική πρόταση προς διεύρυνση των ρωγμών που είχε δημιουργήσει το συμβάν.Ρωγμών λόγου και δράσης που θρυμματίζουν το παραδοσιακό και αποδομούν το σήμερα. Αυτό ειναι και το γενικότερο πνεύμα πάνω στο οποίο η Αντιεξουσιαστική εφημερίδα ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ διοργάνωσε το πρώτο διεθνές, αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ στη Σχολή Καλών Τεχνών από τις 27 εως 31 Μαιου του 2009.Η ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ εκδίδεται από το 2003 βασιζόμενη στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και την αντι-ιεραρχία, και ικανοποιεί την ανάγκη της αδιαμεσολάβητης αντιπληροφόρησης της ελληνικής κοινωνίας. Διεθνοποιήθηκε τον Ιούλη του 2008, συνεργαζόμενη με τον πιο ανατρεπτικό λόγο της Αμερικής, όπως αυτός αρθρώνεται από το δίκτυο ΖΝΕΤ (αυτό δε σημαίνει ταύτιση απόψεων αλλά ένα ενδυναμωμένο πεδίο διαλόγου). Σε επιστέγασμα της συνεργασίας, ριζοσπάστες διανοούμενοι και ακτιβιστές του δικτύου, όπως ο Μάικλ Άλμπερτ και ο Χάουαρντ Ζιν μεταξυ άλλων, μοιράστηκαν έναν πλούτο ιδεών και προτάσεων σε ασφυκτικά γεμάτα αμφιθέατρα και γεύτηκαν πλούσιες σε νόημα ζωντανές ριζοσπαστικές συζητήσεις .Η ανταπόκριση δε κι η μαζικότητα ξεπέρασαν τις προσωπικές μας εκτιμήσεις καθώς ενθουσιώδη ακροατήρια ταξίδευαν στον κόσμο των σημασιών για πέντε μέρες μεχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Οι 30.000-40.000 κόσμου που συμμετείχαν διαδραστικά στις συζητησεις στις συναυλίες στα θεατρικά και κινηματογραφικά δρώμενα στα εικαστικά χάπενινγκ και στα εργαστήρια πολιτικής ζύμωσης αποδεικνύουν τα προλεγόμενα. Συγκεκριμένα στο περσινό Β-Fest ο Μάικλ Άλμπερτ μίλησε για την κρίση και τις κοινωνικές ανισότητες του καπιταλισμού αλλα και για την πρόταση του για τη συμμετοχική κοινωνία, ο Χάουαρντ Ζιν διατύπωσε τη γνώμη του για την αξία της πολιτικής ανυπακοής, ο Αντρέι Γκρουμπασιτς εισηγήθηκε για τις σύγχρονες μορφές δράσης, ο Μπίφο συνέδεσε τους εργατικούς χώρους με την οικονομική κρίση και την αντίσταση, ενώ για την οικονομική κρίση ειχαμε και την παρέμβαση του Νόαμ Τσόμσκι ιντερνετικά καθώς δεν μπόρεσε να παρευρεθεί αυτοπροσώπως όπως είχε επιχειρηθεί αρχικά.Παράλληλα έλαβαν χώρο επιτυχώς workshops αναφορικά με τις μειονότητες, τους μετανάστες και την Ευρώπη-Φρούριο, την ενέργεια και το αγροτικό ζήτημα, την εκπαίδευση, τους δημόσιους χώρους, τα κινήματα στις φυλακές, την έμφυλη ταυτότητα αλλά και πολλά άλλα πολιτιστικού και καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος. Λεπτομερώς για τα προηγούνενα μπορείτε να πληροφορηθείτε από το site. Η κοινωνία πραγματικά μας έκλεισε το μάτι και διαπιστώσαμε ότι η ανοιχτότητα δεν είναι οργανωτική επίφαση αλλά ζωντανή διαδικασία στο πυρήνα του πράτειν. Είναι αντιληπτό λοιπόν ότι η παρακαταθήκη του προηγούμενου φεστιβάλ μας εμπνέει και μας ωθεί στη διοργάνωση του φετινού με αυξημένες ευθύνες και υψηλότερες προσδοκίες.

Θεωρώντας διάφορες αιχμές στην κίνησή μας χρίζουσες σημασίες ένταξης στην ατζέντα του φετινού Β-Fest αποφασίσαμε να καταρτίσουμε το πολιτικό του προγραμμα γύρω από αυτές. Αναφερόμαστε στα εξής ζητήματα : ενέργεια οικολογία και διατροφικό πρόβλημα, ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, οι νέες εξεγέρσεις ως χειραφετικά συμβάντα και το μείζον, στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, ζήτημα των μεταναστών.