Wiktionary
Afrikaans •
العربية •
Български •
Brezhoneg •
Català •
Česky •
Eesti •
Español •
فارسى •
Frysk •
Galego •
Hrvatski •
Bahasa Indonesia •
Íslenska •
עברית •
ಕನ್ನಡ •
Kurdî / كوردی •
ພາສາລາວ •
Limburgs •
Malagasy •
മലയാളം •
မြန်မာဘာသာ •
日本語 •
Nederlands •
Occitan •
Română •
Sicilianu •
Simple English •
Српски / Srpski •
Kiswahili •
తెలుగు •
ไทย •
Українська •
Volapük
Asturianu •
Avañe’ẽ •
Azərbaycan •
Bân-lâm-gú / Hō-ló-oē •
Беларуская •
Corsu •
Cymraeg •
Dansk •
Englisc •
Esperanto •
Euskara •
Gaeilge •
Հայերեն •
हिन्दी •
Hornjoserbsce •
Interlingua •
Kalaallisut •
Kaszëbsczi •
Кыргызча •
मराठी •
Plattdüütsch •
नेपाली •
Latina •
Latviešu •
ქართული •
Bahasa Melayu •
Norsk (Nynorsk) •
Қазақша •
Sesotho •
Shqip •
Slovenčina •
Slovenščina •
Tagalog •
Tatarça / татарча •
Türkmençe •
اردو •
Walon •
Wolof
አማርኛ •
Aragonés •
Armãneashce •
বাংলা •
Bosanski •
Cuengh •
ދިވެހިބަސް •
Føroyskt •
Gaelg •
Gagana Sāmoa •
Gàidhlig •
ગુજરાતી •
Interlingue •
ᐃᓄᒃᑎᑐᑦ / Inuktitut •
Iñupiak •
Basa Jawa •
Kernewek •
ភាសាខ្មែរ •
Kinyarwanda •
Lëtzebuergesch •
Lingála •
Māori •
Македонски •
Malti •
Монгол •
Nāhuatlahtōlli •
Oromoo •
ਪੰਜਾਬੀ •
پښتو •
Runa Simi •
Sängö •
Siṁhala •
سنڌي •
SiSwati •
Srpskohrvatski •
Soomaaliga •
Basa Sunda •
ትግርኛ •
Тоҷикӣ •
Tok Pisin •
ᏣᎳᎩ •
Xitsonga •
ئۇيغۇرچه •
O‘zbek •
ייִדיש •
isiZulu
